Eeeej!!! Wat leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog. Ik kan beter zeggen onze blog. Een digitale plek waarop ik persoonlijke dingen van mij af probeer te schrijven, maar ook een plaats waarop ik onze gezamenlijke herinneringen probeer te verwoorden. Zoiets deed je vroeger in een dagboek of iets dergelijks, maar dan wel de papieren versie van deze blog.
Waarom ben ik deze digitale pagina begonnen? In het verleden ben ik ooit een vakantieblog begonnen om tijdens vakanties, het thuisfront op de hoogte te houden van mijn belevenissen. Of dit nu aan de andere kant van de wereld was of ergens in Nederland ik schreef dit op in een blog. Familie en vrienden konden op deze manier mee genieten van mijn avonturen. Tegenwoordig heb je hiervoor natuurlijk meerdere mogelijkheden zoals Polarsteps, Facebook, Instagram of Whatsapp. Maar destijds bestonden die mogelijkheden nog niet of stonden ze nog in hun kinderschoenen. Daarnaast vond en vind ik een persoonlijke blog een heel stuk persoonlijker als een social media platform waarop je dingen kan plaatsen.
Samen met mijn kinderen woon ik, Dewi, in de hoofdstad van Noord-Brabant 's-Hertogenbosch. Met mijn voormalige partner, die momenteel op enkele honderden meters afstand woont, voed ik samen onze kinderen gezamenlijk, maar toch apart, op. Na onze breuk hebben we samen gekozen om onze kinderen op te voeden door co-ouderschap.
Mijn dochter Elin en zoon Vince verblijven om de week een complete week bij mij. Het is soms een lastige situatie, maar ik ben heel blij met dat ik deze regeling samen met mijn ex-partner heb. Daarnaast ben ik trots op onze kinderen dat zij zo goed met deze situatie om gaan.
Wekelijks kan ik niet wachten op het moment dat ik Elin en Vince weer te zien krijg. We hebben dan namelijk weer een week om leuke nieuwe herinneringen met elkaar te maken. Ik krijg energie als zij weer bij mij zijn.
Op het moment dat ze na deze week weer naar hun moeder gaan voel ik me aardig opgebrand. Of het echt opgebrand is weet ik niet, maar dan merk ik aan mezelf dat de week met hen mij behoorlijk wat energie heeft gekost. Maar de vrolijke en blije gezichten van Elin en Vince doen mijn batterij weer snel opladen en dan vergeet ik de vermoeidheid. Gedurende de week dat ze bij hun moeder zijn, zijn natuurlijk altijd welkom om langs te komen als ze dat willen. En omdat hun moeder op enkele honderden meters afstand woont gebeurd dat ook regelmatig. Soms alleen maar even om hallo te zeggen.
Wat zal ik allemaal op deze blog plaatsen? Nou gewoon…alles wat ik leuk vind om hier te publiceren. De ene keer zal dat een redelijk persoonlijke blog met zaken waar ik mee zit of hoe het met mij gaat, maar een andere keer is het misschien weer een verhaal over de avonturen die we met zijn drietjes hebben beleefd. Van vakanties tot een museumbezoek en van een film te een evenement waar we zijn geweest. Ik schrijf voornamelijk omdat ik het leuk vind, maar soms ook omdat het mijn op lucht om ergens over te schrijven.
Neem dus gerust een kijkje in onze digitale wereld.
Dewi, Elin & Vince (De-El-Vi.nl)
