Deze website ben ik niet alleen begonnen voor het plezier dat ik beleef aan het beheren van websites en het spelen met de lay-out en dergelijke, maar ook om dingen van me af te schrijven. Dingen waar ik mee zit en waar ik niet met andere personen over durf te praten maar dingen die wel belangrijk zijn voor mij. Op een bepaalde manier geef ik me hierin misschien wel bloot op punten die andere mensen niet van mij wisten. Deze zaken probeer ik nu op digitaal papier van me af te schrijven.
Niet durven te communiceren
Wat?!? Durf ik niet te praten met andere mensen? Natuurlijk durf ik wel te praten met andere mensen, maar communiceren met andere mensen is totaal wat anders. Verder blijkt nu dat ik makkelijker kan praten en communiceren met mensen die geen of minder betekenis voor mij hebben dan met mensen die juist veel voor mij betekenen en dicht bij mij staan zoals familie en vrienden. Waarom? Ik ben bang voor de reactie die ik van dierbaren kan krijgen, ik ben bang wat ze van mij vinden als ik mijn mening geef en nog meer van dit soort dingen die eigenlijk helemaal nergens toe doen. De angst voor hun reacties of hun meningen heeft bij mij de laatste tientallen jaren een drempel (zeg maar rustig gigantische berg) veroorzaakt waardoor ik juist de confrontaties met hen uit de weg ben gegaan.
Hoe ben ik achter mijn probleem gekomen?
Door de relatiebreuk met de moeder van mijn kinderen ben ik er achter gekomen dat ik grote problemen heb met communiceren. Dit heb ik, nu ik terug kijk naar de laatste jaren, misschien wel eerder geweten, maar vanwege de angst die dit bij onderwerp bij mij naar boven brengt nooit naar gehandeld. En aangezien dit voor mij echt een héél groot struikelblok is heb ik besloten dat ik hier in stappen moet gaan maken. Hiervoor heb ik hulp gevraagd. Dit is voor mij een gigantische stap geweest, want ik heb altijd gedacht dat het wel goed zou komen en dat het vanzelf wel voorbij zou gaan, maar niets is minder waar het probleem werd alleen maar groter.
Ik denk dat deze communicatie problemen voor mij tientallen jaren geleden zijn begonnen. Wanneer precies dat weet ik niet, maar ik probeer daar nu wel een vinger op te leggen en achter te komen. Ik wil weten wat bij mij de oorzaak is van dit probleem. Ik weet dat ik vroeger op de lagere school en de Mavo al problemen had met spreekbeurten. Ik had een angst om voor een groep te praten ook al ging het over een voor mij vertrouwd onderwerp zoals bijvoorbeeld rugby. Deze angst is de daarop volgende jaren alleen maar groter geworden en als ik onder gesprekken uit kon komen dan deed ik dat of ik verzon wel een excuus om een gesprek uit de weg te gaan.
Tijdens bijvoorbeeld een verjaardag, paasontbijt of een etentje met vrienden collega’s kon ik hele gesprekken hebben en dan achteraf het gevoel hebben wat is er allemaal precies gezegd. Ik kon soms zelfs de gespreksonderwerpen niet eens meer voor de geest halen. Niet omdat dit mij niet boeide, maar gewoon omdat ik een verkeerde manier van communiceren heb. Met de moeder van mijn kinderen durfde ik al helemaal geen gesprek aan te gaan, ik wilde dit wel maar durfde het gewoon niet. Ik was bang voor de confrontatie, bang voor haar reactie, bang voor eigenlijk alles. Dit zorgde dat er op een bepaald moment geen gespreksstof meer was en we liever op de bank veilig achter onze telefoons zaten. Dit terwijl er eigenlijk genoeg gespreksstof aanwezig was. Dit was en is natuurlijk niet goed en daar ben ik me nu goed bewust van, vandaar dat ik nu naar wil en ga handelen. In mijn ogen is het gebrek aan goede communicatie met moeder van onze kinderen de voornaamste oorzaak geweest aan de relatiebreuk.
Van me af schrijven
Waarom schrijf ik dit allemaal op? Simpel, ik wil mijn hoofd leeg krijgen. Mijn hoofd zit vol met dingen die ik de laatste tientallen jaren ben ontlopen. Ik ga jullie hier niet met al deze dingen lastig vallen natuurlijk, maar ik kan op dit moment nog makkelijker schrijven dan praten. Het is voor mij dus gewoon een soort uitlaatklep. De komende periode ga ik werken om de drempel om te communiceren met mensen te laten verdwijnen. Dit zal zijn met vallen en opstaan. Maar ik ga de strijd wel aan. Misschien worden de drempels niet compleet weggenomen, maar durf deze drempels wel te gaan nemen. Een grote hulp hierin is de cursus Effectieve Communicatie waarmee ik eind september ga starten. Een cursus die voor mij héél héél hard nodig is. Tijdens deze cursus, gegeven door het Regionaal Trainingscentrum, leer ik op een goede en effectieve manier voor mezelf op te komen. Tijdens deze cursus, in groepsverband, gaan ik werken aan mijn zelfbewustzijn, mijn zelfvertrouwen en zelf kiezen en zelf handelen. Ik moet hierin leren op een goede en passende manier voor mezelf op te komen, dat ik zelf kan bepalen hoe ik op bepaalde situaties reageer en niet de situatie de reacties laten bepalen en dat het opkomen voor mezelf niet ten koste hoeft te gaan aan de relatie met de persoon met wie ik bijvoorbeeld een gesprek heb, iets waar ik nu nog wel bang voor ben. Enkele punten zullen gedurende deze cursus centraal staan: Zelfvertrouwen, het durven nee te zeggen en het schuldgevoel wat daarmee gepaard gaat, lichaamshouding en lichaamstaal, contacten durven aan te gaan en deze ook durven te onderhouden, natuurlijk het geven van mijn eigen mening en hier aan vast durven te houden, leren omgaan met kritiek en eventuele conflicten en ik moet leren om te gaan met complimenten en mijn gevoelens durven te uiten.
Mijn nieuwe website De-El-Vi.nl komt niet in de zoekmachine’s van google en dergelijke naar boven, maar is wel voor familie, vrienden en kennissen gewoon openbaar beschikbaar. Ik heb de mogelijkheid tot het geven van digitale reacties uitgezet, want ik heb het liefst dat je persoonlijk met mij komt praten als er iets niet klopt of als ik in jullie ogen onwaarheden schrijf. Spreek mij er op aan, want voor mij is dit dan een goed leer moment om met mijn communicatieproblemen om te leren gaan.
