Herfstvakantie! Aangezien de kinderen op jaarbasis zo’n elf weken schoolvakantie hebben en een gemiddelde ouder maar rond de 25 vakantie dagen op jaarbasis (5 weken) is er ergens een gat wat opgevuld moet worden. Nu ik sinds begin dit jaar alleenstaande vader ben en de kinderen de week van de herfstvakantie bij mij zijn moest ik dus iets. Maar hoe pak je zo iets aan. Gelukkig hebben we destijds een vakantiepakket bij de BSO afgesloten, wat betekend dat de kinderen in de vakantie de gehele dag naar de BSO zouden kunnen. Elin en Vince gaan normaal gesproken donderdag- en vrijdagmiddag na school naar de BSO, dus de donderdag en vrijdag van de herfstvakantie waren al geregeld. Mijn ex-schoonouders vangen de kinderen dinsdag na schooltijd op en mijn ouders op de woensdagmiddag. Na wat wikken en wegen had ik besloten de maandag en dinsdag van de herfstvakantie verlof te nemen van werk zodat ik leuke dingen met de kinderen zou kunnen gaan doen. Voor mijn verjaardag had ik van mijn ouders entreekaarten gekregen voor het park waar zelfs volwassenen zich nog kind voelen. En dus besloot ik één van mijn verlof dagen met Elin & Vince naar de Efteling te gaan.
De voorbereiding
Hoe krijg je de kinderen in een attractiepark zonder dat ze dagen van te voren beginnen te stuiteren? Dat is lastig, maar het is me toch gelukt. Tijdens het standaard boodschap moment samen met de kinderen, zonder dat ze het doorhadden, extra broodjes, drinken en andere lekkernijen gekocht. De dag voordat we naar de Efteling zouden gaan de kinderen wijs gemaakt dat we naar het “Bos” zouden gaan om daar héle grote rood wit gestipte paddenstoelen te zoeken en we misschien wel enkele kabouters tegen zouden komen. Ze geloven niet in kabouters, maar op zoek naar hele grote paddenstoelen had hun interesse wel gewekt.
Op naar de Efteling
Maandagochtend 14 oktober broodjes smeren en tas inpakken. De kinderen nog even naar de wc laten gaan omdat dit natuurlijk in het “Bos” niet mogelijk zou zijn. Daarna de kinderen poncho’s laten pakken en hun laarzen in de auto laten leggen. Ja het is herfst en dan is het “Bos” nat en blijft er veel zand aan je voeten zitten en om de schoenen te sparen heb ik ze laarzen laten meenemen. Om het extra geloofwaardig te maken had ik mijn eigen laarzen ook maar gepakt. Hop in de auto en richting het “Bos”. Ik had wel gezegd dat we wel een stukje moesten rijden om bij het “Bos” te komen en dat we hiervoor zelfs voorbij aan Opa & Oma Waalwijk zouden rijden. De kinderen hadden niks in de gaten, pas toen we het Efteling-hotel zagen begrepen ze pas naar welk “Bos” we dan gingen en dat was helemaal niet verkeerd.
Paddenstoelen zoektocht Sprookjesbos
Na de auto geparkeerd te hebben kon de zoektocht naar de rood wit gestipte paddenstoelen in het “Bos” beginnen. Met de kaartjes in de hand liepen we de Efteling binnen. Bij de ingang nog snel even de Efteling-app gedownload op mijn telefoon, want zo konden we zien waar wachtrijen zouden staan en kon ik de kinderen een eerste indruk geven van enkele grote attracties waar ze nog nooit in waren geweest. Na wat beraad op niveau besloten we na het zien van afbeelding naar de Droomvlucht te gaan. Via het spookjes”bos” liepen we richting de Droomvlucht. Onderweg hebben we echte héle grote rood wit gestipte paddenstoelen gezien en er kwam nog muziek uit ook. Dus misschien waren de kabouters wel thuis. Via Pinokio, Roodkapje, Hans en Grietje, Repelsteeltje en nog andere sprookjes kwamen wij uiteindelijk aan bij de eerste grote attractie van de dag, de Droomvlucht. Met een wachtrij van ongeveer min 5 minuten konden we meteen instappen en kon de droom beginnen. De kinderen hebben hun ogen uitgekeken en vonden het heel mooi. In het begin wel een beetje spannend omdat het ineens erg donker was, maar de elfjes en de vele lichtjes zorgde als snel voor blije gezichten.
Laaf en Meneer Kanibaal
Via de laaf-monorail en het Taaa-ta-ta, Taaa-ta-ta, ta-tadaaah carnavalfestival hebben we rondjes gedraaid in de kookpotten van meneer Kanibaal. De snelheid en de rondjes maakte mij duizelig, maar Elin en Vince hadden een grijns op hun gezicht van oor tot oor en gooide hun handen in de lucht omdat het draaien zo nog leuker was. De korte maar hevige regenbui mocht de pret niet drukken en daarna gingen we op speurtocht in het doolhof. We waren bijna verdwaalt maar uiteindelijk vonden de kinderen toch weer de uitgang. Gelukkig maar anders hadden we er denk ik moeten overnachten. Nadat we ontsnapt waren uit het doolhof zijn we naar Symbolica gelopen. De kinderen waren hier ooit wel eens in geweest zeiden ze, maar voor mij was deze nieuw. Ook hier viel de wachtrij mee, met een kleine 10 minuten mochten wij het Paleis de Fantasie binnentreden en lieten wij ons door Pardoes betoveren in de verschillende ruimten die dit paleis rijk is. Een mooie attractie en zeker Efteling waardig. Zowel Vince als Elin vonden het heel erg mooi, al was de Walvis die een groot raam deed breken best wel eng. Bij de vraag of we nog een keer zouden gaan om een andere routekleur te kiezen werd er dan ook uit beide keeltjes hardop nee geroepen.
Via Spookhuis naar Fatamorgana
Na wat broodjes gegeten te hebben en wat te hebben gedronken zijn we richting de Fata Morgana gewandeld. Onderweg stonden we voor een tweesplitsing, we konden de kortste weg naar naar de Fata Morgana bewandelen of we konden via het Spookslot naar onze volgende attractie wandelen. Elin riep uit volle borst “Via het Spookslot”. Eenmaal binnen stond Elin heel snel weer bij de uitgang en hebben we besloten toch maar niet meer van dit soort spannende dingen te doen tijdens ons verblijf in de Efteling. Eenmaal aangekomen bij de Fata Morgana moesten we hard doorlopen anders hadden we ons bootje gemist. Er stond namelijk wederom geen wachtrij. Voor mij was het weer even denken wat de Fata Morgana ook precies weer was, maar voor de kinderen was dit Oosterse Paleis nieuw. Ze wisten niet precies wat hen te wachten stonden. Ze vonden het heel mooi, maar ik hoorde op een bepaald moment toch ergens een kindje lichts sniffen omdat ze het spannend vond. Eenmaal buiten zeiden ze alle twee dat het wel héél erg mooi was, maar ze wilden niet nog een keer omdat het ook héél erg spannend was. Wat er precies spannend was konden ze niet zeggen, dus ik weet niet of het de tijger was die ineens uit een inham naar je toekwam of een krokodil die uit het water kwam. Maar het kan ook de gigantische reus geweest zijn waar je met de boot onderdoor deed varen.
Het park nog een keer rond
Via de Polka Marina en wat gegeten te hebben kwamen we uit bij De Oude Tufferbaan. Maar de plaats in de Efteling waar misschien wel de kleinste wachtrij stond was de wachttijd toch meer dan 40 minuten en besloten we naar de oude traptreintjes te gaan. Elin mocht zelf trappen en ik besloot Vince te helpen met zijn tocht over de spoorrails. Deze traptreintjes zijn niet gemaakt op mijn lengte, maar toch heb ik genoten en voelde ik me inderdaad weer een beetje kind. Via een fotomomentje met Jet in de luchtballon zijn we nog een keer richting het sprookjesbos gelopen omdat we de nieuwe attractie De Zes Zwanen niet wilde overslaan. Na een lange wachtrij mochten we eindelijk plaatsnemen in één van de zes zwanen en kon onze tocht beginnen. Na ongeveer een minuutje konden we al weer uitstappen omdat we het eindpunt hadden bereikt. Een leuke attractie voor de allerkleinste, maar eigenlijk is het wachten het niet waard om deze tocht te maken. Langzaam liep onze dag ten einde. Via een voorstelling in het Open Lucht Theater en nog enkele sprookjes zoals Vrouw Holle, Roodkapje en de Sprookjesboom gingen we weer op zoek naar onze auto. Uit eindelijk waren de kinderen toch best wel blij dat we rood wit gestipte paddenstoelen waren gaan zoeken in het “bos”.
