Teatopic #5: Sinds kort heb ik thuis ook gewoon pickwick thee met daarbij de behorende tea-topics. De eerste theevraag die ik in mijn kopje heet water heb gehangen is de volgende.
Waar ben je het meest dankbaar voor?
Waar ik het meest dankbaar voor ben is dat wij, mijn ex en ik, twee schitterende kinderen op deze wereld hebben mogen zetten. Het vasthouden van je eigen baby is altijd een grote droom van mij geweest en dat ik dit dan twee keer heb mogen mee maken is iets wat ik mijn hele leven met mij mee zal dragen. Dat gevoel kan niemand mij meer afnemen.
Toen wij samen besloten voor kinderen te gaan wisten wij nog niet in welk traject wij uiteindelijk terecht zouden komen. Het is namelijk niet voor iedereen weggelegd kinderen te krijgen via de natuurlijke weg, laat staan kinderen te krijgen. Toen het ons na een lange periode niet lukte om zwanger te raken hebben wij samen besloten de hulp in de schakelen van specialisten. Een beslissing die best wel moeilijk is om te nemen, omdat je jezelf dan ziet als zwak, maar wel een beslissing waar ik nooit spijt van zal en kan krijgen. Nadat we samen deze beslissing hadden genomen, kwamen we terecht in een complete medische molen op de afdeling Voortplantingsgeneeskunde. Na de intake, waarin we alle vormen van het traject en de verschillende vormen van voortplanting (IUI, IVF enz) uitgelegd kregen gingen we ons eerste traject in. Na verschillende pogingen waarbij we niet zwanger raakten stonden we op het punt, om dit toch wel zware traject, even te stoppen zodat we onze accu’s weer even zouden kunnen opladen waren er ineens streepjes zichtbaar op de zwangerschapstest. Ook dan moet je nog verschillende malen terug naar het ziekenhuis voor onderzoeken en scans, maar als je dan een kloppend hartje ziet op de scan valt de zwaarte van het traject ineens van je af. Na de eerste scans, de overstap naar een verloskundige praktijk en de twaalf weken scan wisten we dat het goed zat en dat we een paar maanden later onze eigen baby mochten vasthouden.
Elin werd geboren en we konden dus voor het eerst genieten van ons eigen vlees en bloed. Ik ben tot op de dag vandaag dankbaar voor dit moment, maar ook dankbaar dat wij dit via het medische traject hebben kunnen realiseren. We hebben dan het eerste jaar ook volop genoten van elk moment dat wij onze dochter in de armen konden houden. Maar na een jaartje begon het toch wel weer ter kriebelen en besloten we dat we na de zomervakantie zouden kijken of we wederom het hele traject opnieuw wilden gaan beleven. Maar toen wij op zomervakantie gingen was mijn ex wagenziek en dat was best vreemd omdat zij voornamelijk zelf aan het rijden was. Toen ze na een paar dagen Italië nog steeds misselijk was stelde ik voor om een zwangerschapstest te halen. Omdat we Elin te danken hadden aan de medische molen en wij daarna geen rekening hadden gehouden dat we ook via de natuurlijke weg zwanger konden raken, kwamen de streepjes op de zwangerschapstest dan ook als complete verrassing. Bij terugkomst in Nederland meteen een afspraak gemaakt met de verloskundige praktijk en toen we het hartje zagen kloppen op de scan konden wij ons geluk niet op. Maanden later werd Vince geboren.
Ik heb achteraf nooit spijt gehad de complete medische molen te hebben moeten doorstaan voor de zwangerschap van Elin en ik ben daarnaast ook dankbaar dat deze mogelijk er ook is voor mensen die het niet via een natuurlijke weg lukt. Verder ben ik trots en dankbaar dat mijn droom om vader te worden twee keer is uitgekomen.
