We hebben een paar dagen geleden het, in mijn ogen, feest der feesten afgesloten en wij kunnen terug kijken op een leuke, maar toch anders dan normaal, carnavalsfeest. Daarentegen was de afgelopen carnaval voor mij misschien wel de leukste carnaval die ik in jaren heb beleeft. Ik zal he nu vertellen waarom.
De voorbereiding
Normaal gesproken neemt de voorbereiding voor carnaval niet zo veel tijd in beslag als afgelopen jaar. Na het Kwèkfestijn begint het echt te kriebelen en beginnen we langzaam af te tellen tot Amadeiro weer arriveert in zijn pronkjuweel. Zo ook dit jaar weer, maar toch zo de voorbereiding anders lopen dan normaal.
Waar ik normaal gesproken op de zaterdag van carnaval mee rijd in de Hots Knots Rit (later HKR) heb ik enkele maanden voor de start van carnaval besloten niet hier aan deel te nemen. Later meer hierover. Bij onze carnavalsvereniging hadden vlak voor het Kwèkfestijn vergaderd over de aankomende carnaval. Waaraan gaan we deelnemen was een van de punten. Zoals de laatste jaren nemen de kinderen van onze carnavalsvereniging deel aan de keinderoptocht met een “praolwaogentje” en zo ook afgelopen carnaval weer. Halverwege januari was het dan zo ver en zouden we gaan starten met de bouw van het “praolwaogentje”. Wij? De kinderen dan en wij zouden hen hierin ondersteunen. Eenmaal aangekomen in de bouwhal keken Elin en Vince hun ogen uit naar de grote wagens voor de grote optocht van Oeteldonk. Ik zag meteen hun blijdschap in hun ogen en zag ook hoe serieus ze aan het bouwen en knutselen waren voor deze wagen. Na een paar weken knutselen, en bij het steeds meer zichtbaar worden van de Oeteldonkse Vulkaan, werd hun enthousiasme alleen maar groter. Op dat moment heb ik het besluit genomen om de komende jaren niet deel te nemen aan de HKR, dit om de kinderen het echte Oeteldonkse feest te laten beleven. De voorbereiding voor mijn persoonlijke carnaval heb ik daarbij ook drastisch omgegooid. Elin en Vince zouden gedurende de carnavalsvakantie bij hun moeder zijn, maar ik had weken vooraf al geregeld dat ik een drietal dagen met hen op pad zou gaan. Dat betekende voor mij ook enkele wijzigingen maken in jaarlijks terugkerende tradities gedurende het feest der feesten. Eén ding waar ik echter geen wijziging in wilde aanbrengen is de intocht. Dus samen met enkele vrienden op het laatste moment iets verzonnen, attributen gekocht en dingen in elkaar geknutseld. En dat was zo’n klein beetje wel de andere voorbereiding op de carnaval dan normaal.
Keindercarnavalszaterdag
De laatste 15 jaar heeft carnavalszaterdag voor mij in het teken gestaan van de Oeteldonkse speurtocht, per auto, de Hots Knots Rit. Hieraan heb ik alleen vlak na de geboorte van Vince niet deelgenomen, maar de overige jaren wel. Helaas dit jaar dus geen “vet-lederen” medaille voor mij dit jaar. De laatste jaren twijfelde ik al aan mijn deelname van de HKR. Het blijft een van de leukste evenementen gedurende de rood-wit-gele dagen, maar normaal gesproken bleven Elin en Vince dan thuis. Maar toen ik zag hoe ze aan het genieten waren tijdens het bouwen van het praolwaogentje voor de keinderoptocht heb ik besloten om mijn deelname aan de HKR de komende jaren in een siësta stand te zetten. Maar wat moet je dan op de zaterdag van carnaval? Nou? Er is genoeg te doen in ieder geval. Op de carnavalszaterdag komt de jeugdprins namelijk aan in zijn Oliebollenfantenrijk. Na aankomst van de jeugdprins wordt er dan gestart met het Oliebollenfantengeloop en je kan daarna ook naar het KeinderKupkesFeest. Oftwel ik hoefde mij die zaterdag niet te vervelen. In de vroege ochtend de kinderen een goed ontbijt gegeven, laten plassen en in hun Oeteldonks tuniek gehesen om ons vervolgens in het Oeteldonkse kindercarnaval te storten, samen met hun neef en nichtje. Na de aankomst van de jeugdprins zijn we in één lange stoet naar het begin punt van het Oliebollenfantengeloop. Oliebollenfantengeloop? Een lange tocht door het Oliebollenfantenrijk waarbij de kinderen allerlei spelletjes kunnen doen en waarbij ze op verschillende punten iets lekkers krijgen van krentenbol, fruit en drinken.
Ik schijn dit in mijn jeugdjaren zelf ook gelopen te hebben, maar daar wist ik natuurlijk niks meer vanaf. Het leuke van deze tocht was ook dat we tot twee keer toe door een volle kroeg heen zijn gelopen waar dan een Oeteldonks clubje muziek stond te maken. Zo krijgen de kinderen ook nog iets mee van andere Oeteldonkse tradities dat muziek niet alleen op volle kracht uit speakers komt knallen. Op het Amadeiroplein konden de kinderen zelf muziek maken met zo’n clubje. Deze hadden oude afgedankte muziekinstrumenten geregeld, van trommel tot tuba, waarop de kinderen dan lekker konden meeblazen. Ik heb Elin en Vince echt zien genieten bij het maken van muziek. Ze waren ook helemaal trots als ze een klein toeterend geluid uit een trompet kregen. Aansluitend liepen we langs de start van de HKR naar het eindpunt. Best lastig om al die versierde auto’s te zien, maar de lach en het plezier bij de kinderen maakte veel goed. Na een frietje en kibbeling te hebben gegeten op de Amadeiro Allée was het tijd om naar het KeinderKupkesFeest in het Theater aan de Parade te gaan. Hier kregen de kinderen consumptiebonnen waarmee ze drinken en snoep konden halen en ze konden volop spelletjes spelen. Even een rust moment voor de ouders want de portiers van het theater zorgde er voor dat de kinderen niet naar buiten konden als er geen volwassen persoon bij was. Na een paar uur spelen was het tijd om te gaan, de kinderen werden moe. Eenmaal buiten hebben ze nog staan te springen op de grote roze limousine van Dallas. Ook dat is een soort traditie in Oeteldonk. Daarna heb ik ze vermoeid afgezet bij hun moeder en kon ik ook met de beentjes om hoog. Voor mij kon de carnaval na deze schitterende carnavalsdag met de kinderen eigenlijk al niet meer kapot.
De intocht
Maar na de schitterende zaterdag zakte de moed mij op zondagochtend aardig in mijn schoenen nadat ik de gordijnen open deed. Ik keek naar buiten en meer water dan er op dat moment uit de lucht viel kon echt niet. Met dit weer zou de jaarlijkse intocht letterlijk en figuurlijk in het water vallen. Maar goed, dat weerhield mij niet om mezelf toch maar te gaan voorbereiden om misschien wel het mooiste evenement van de Oeteldonkse carnaval. Na een stevig ontbijt te hebben genuttigd, regenlaarzen en een poncho te hebben aangetrokken was het tijd om naar de stad te fietsen. Let wel om 10 uur vol bepakt door de stromende regen naar het centrum te fietsen is geen pretje. Na het stallen van de fiets richting het station gelopen om daar bij de Bossche Draak te wachten op mijn mede-intochtlopers. Het was vrij rustig, normaal gesproken wel anders op carnavalszondagochtend, maar dat verbaasde mij niet met het slechte weer. Na het aantrekken van ons regenpak, we zouden hoe toepasselijk met het weer meelopen als de recente Ciara Dennis & Ellen, en hoe dichter de klok van 11 uur naderde hoe droger het werd. Na de intocht, die sneller voorbij was dan voorgaande jaren, hebben we nog vele gezellige uren doorgebracht in de stad en was het al met al toch een hele geslaagde dag geworden. Het zag er aan het begin van de dag in ieder geval niet zo uit.
De grote optocht
Maandag en dinsdag zijn de leukste dagen van het carnaval in Oeteldonk. Dat zijn de buitenlanders, zo noemen wij de mensen van boven de rivieren, vertrokken en zijn wij moet Oeteldonkers onder elkaar. Maandag staat in Oeteldonk in het teken van de Grote Optocht, maar ook van gezellig buurten met mensen die ik normaal gesproken alleen maar met carnaval zie. Na wederom een stevig ontbijt was het tijd om naar de stad te gaan. Rond een uurtje of 10 stond ik al gezellig te kletsen met enkele carnavalsvrienden. Onder het genot van enkele biertjes en een tijdje later was het langzaam tijd om richting de kinderen te lopen. Die zouden door hun moeder worden afgezet zodat ze mee konden om de grote optocht te kijken. Eenmaal aangekomen zijn we naar de Muzerije gegaan waar ze samen met hun neef en nichtje lekker konden spelen op springkussen en rondrennen. Later kwamen er nog meer vriendjes van de kinderen. Buiten was het aan het miezeren, maar tegen de tijd dat de optocht langs trok was het droog. Gezellig met de hele familie buiten naar de grote praalwagens gekeken en wilde vreemde het spel Oeteldonk uitgelegd. Hoe mooier kan je het hebben. Nadat de optocht voorbij was getrokken hebben we in de Uilenburg nog een klein beetje carnaval gevierd met de kinderen voor zij met oma mee naar huis gingen om daar pannenkoeken te eten en te slapen. Na afscheid genomen te hebben van de kinderen was het tijd om mezelf wederom onder te dompelen in het feestgedruis. Na lekker gedweild te hebben door Oeteldonk ging ineens het licht aan in de kroeg waar ik op dat moment op stond. Dat betekend of mee vegen of kijken of er ergens anders nog wel iets te beleven zou zijn. Maar verstandig besloot ik de fiets uit de stalling te halen en thuis een lekkere douche te gaan nemen zodat ik voldoende rust zou hebben voor de laatste dag van het rood-wit-gele feest.
De Oeteldonkse Vulkaan
Dinsdag de laatste dag van carnaval 2020. Tot nu toe was de carnaval een mooi geslaagd feest, maar we konden het afsluiten met nog een mooie dag. Wederom rond een uurtje of 10 in de stad om daar onder het genot van een bakje thee het Brabants Dagblad te lezen alvorens een klein glaasje brandewijn en weer enkele biertjes te nuttigen. Rond 12 uur waren Elin en Vince weer in de stad voor hun derde en tevens laatste dag carnaval. Na in een heerlijk lente zonnetje te hebben genoten van muziekmakende carnavalsclubjes was het tijd om ons zelf te melden bij de rest van de kinderen die zouden meelopen met de kinderoptocht. De Oeteldonkse Vulkaan was ondertussen ook al in de stad gearriveerd en de kinderen konden volop uit de vulkaan glijden tijdens het wachten op de start van de Keinderoptocht. Een klein beetje regen mocht de pret niet drukken en uiteindelijk toen we vertrokken scheen de zon volop. Al rijdend werd er volop confetti uit de vulkaan gegooid en van de glijbaan gegleden. Zelf Vince, die het normaal gesproken vrij snel voor gezien houd, vond het helemaal geweldig. Zeker omdat er genoeg vriendjes en vriendinnetjes langs de kant stonden te kijken en zeker omdat mama ook nog een paar keer langs de route stond. Elin is tijdens de Keinderoptocht op de foto geweest met zowel de Peer & Kees als met Prins Amadeiro en zijn Adjudant. Ze was helemaal trots. Na de keinderoptocht zijn we het Theater aan de Parade binnen gegaan voor de prijsuitreiking. Na eerst een complete doos confetti, die was nog over van de optocht, in het theater verspreid te hebben begon dan eindelijk de prijsuitreiking. Omdat wij met een grote groep en een praolwaogentje hadden deelgenomen was ons categorie als laatste aan de beurt. De kinderen mochten in ieder geval het podium op, want ze zaten bij de laatste drie. Tromgeroffel… ze zaten bij de laatste twee… nog meer tromgeroffel en spannende gezichten…..jaaaaaaaaa…..ze hebben de eerste plaats behaald bij de Keinderoptocht. Wat waren de kinderen blij en trots. Een mooie medaille later werden ze een ook trotse mama opgehaald in het theater en zat voor hen het carnaval er voor dit jaar op.
Ikzelf mocht nog enkele uurtjes op stap om Knillis te begraven. Na snel thuis wat te hebben gegeten braken de laatste uren Oeteldonk Binnenstebuiten aan. Met een leuke kroegentocht met vrienden naderde het eind van carnaval. Met een traditioneel laatste biertje in de spiegeltent zouden we afsluiten en omdat het buiten erg koud was wilde ik daarna dan ook naar huis gaan. Maar dat ene biertje werden er meer en met nog een kwartiertje te gaan besloot ik om toch maar het thema voor volgend jaar af te wachten en Knillis te begraven. Onder steeds meer druppels die uit de hemel vielen besloot ik richting de markt te lopen en daar heb ik uiteindelijk met weer andere vrienden het carnavalsjaar 2020 afgesloten. Knillis en Hendrien zakte weer weg in hun sokkel en het thema voor 2021 werd bekend gemaakt, Oeteldonk Borrelt. Ondertussen was ik doorweekt, koud en was het tijd om naar huis te gaan. Na thuis nog een nieuwe banner voor de website van carnavalsvereniging te hebben gemaakt was het tijd om te gaan slapen. Een paar uur later zou de wekker gaan, want er moest gewoon weer gewerkt worden. Hieronder een kleine compilatie in beeldmateriaal van bovengenoemd verhaal.
