Teatopic #10: Het lijkt er op dat de theevragen steeds beter worden. Tenminste het lijkt er op dat al ik er goed over na denk, steeds diepere antwoorden op de betreffende vraag kan geven. Vandaag kreeg ik de volgende vraag onder ogen en hierop kan ik een hopelijk mooi antwoord geven. De tea-topic van vandaag was:
Welke levensles wil je doorgeven aan anderen?
Toe ik deze vraag aan mijn theemok zag hangen hoefde ik hier niet lang over na te denken over het antwoord op deze vraag. Ik moest meteen aan mijn nichtje denken, die als levensmotto “Vento Vivere” had. Als je dit vrij vertaald krijg je “Leef van de wind” en dat is iets dat ik de laatste jaren steeds meer begin te begrijpen. Je moet namelijk genieten van elk moment. Morgen kan je niet meer genieten van vandaag.
Enkele jaren geleden was ik voornamelijk bezig met dingen die nog moesten komen in plaats van te kijken naar hetgeen wat ik op dat moment aan het doen was. Was ik bezig met wat mensen over mij dachten. Tenminste wat ik dacht dat mensen over mij zouden denken. Dus als je mij deze vraag een paar jaar geleden had gesteld, dan had ik je waarschijnlijk uitgelachen. Gewoon omdat ik hier geen antwoord op kon of wilde geven.
Maar nu Elin en Vince ouder worden wil ik hen zeker bijbrengen dat ze moeten genieten van het nu en niet zo bezig moeten zijn met wat er nog komen gaat. Natuurlijk mogen ze uitkijken naar leuke dingen die op het programma staan, maar ze moeten ook leren dat ze blij moeten zijn met hetgeen ze hebben of juist niet hebben. Het gras is niet altijd groener bij de buren, ook al ziet dit er soms zo uit. Ook ik zelf wil meer gaan genieten van het moment, maar ik vind dit nog steeds erg moeilijk en ik merk dat ik daardoor soms met mezelf in de knoop raak.
In mijn leven heb ik veel leuke dingen meegemaakt en heb ook tegenslagen gekend, maar ben daar steeds weer bovenop gekomen. Misschien heb ik me in het verleden anders voor gedaan als de persoon die ik eigenlijk ben. Daardoor heb ik de laatste jaren voornamelijk met mezelf in de knoop gelegen en hard moeten vechten tegen mezelf. Ik heb dit in het verleden allemaal gedaan om andere mensen een plezier te doen omdat zij wilde dat ik zo zou zijn. Of ik dacht dat andere mensen wilde dat ik zo zou zijn. Op een bepaald moment ben ik tegen een betonnen muur aangelopen en dat heeft bij mij de ogen geopend dat het zo niet langer kon doorgaan voor mij. Ik ben toen hard aan mezelf gaan werken en sinds het afgelopen jaar ben ik gewoon trots op de persoon wie ik daadwerkelijk ben. Ben ik al echt de persoon die ik echt ben? Nee nog zeker niet, maar dat is work in progress en die persoon bereik ik met kleine stapjes.
Maar de gedachten gang dat je moet genieten van het moment en dat alles komt zoals het komt is wel iets wat ik mijn kinderen in ieder geval probeer bij te brengen. Ik probeer hen dit niet op te leggen, maar ik probeer ze hierin wel te sturen. Ik probeer deze boodschap niet alleen aan Elin en Vince door te geven, maar ook aan andere mensen die ik lief heb. Ook zij zouden het leven kunnen nemen zoals het komt en genieten van de momenten die daar zijn.
