Op deze druilerige zondagochtend in maart vroeg ik aan Elin en Vince; wat zullen wij vandaag gaan doen? Eigenlijk hadden ze nergens zin in, maar ondanks het mindere weer had ik geen zin om de gehele dag binnen te zitten. Een dag eerder had Elin gezegd dat ze best wel een keertje naar het drielandenpunt zou willen gaan om te kijken of ze een verschil kon zien tussen de drie landen. Dus toen ik voorstelde om helemaal naar het drielandpunt in Vaals te rijden waren ze beide enthousiast. Snel omkleden, tandenpoetsen en nog wat broodjes smeren en we vertrokken richting het zuiden van Nederland. Snel nog wat tanken en vergezeld door vele regendruppels reden we een kleine 140 kilometer naar Vaals.
Drie landen in enkele seconde
Rond half elf kwamen we aan in een koud maar droog Vaals bij het hoogste punt van Nederland. Na hier wat rond gelopen te hebben en een kijkje te hebben genomen bij het hoogste punt van Nederland en even een stap in in onze buurlanden Duitsland en België te hebben gezet besloten we onze magen te vullen met een heerlijk stuk Limburgse vlaai. Je kan natuurlijk niet in Limburg geweest zijn zonder een stuk vlaai gegeten te hebben. Omdat het buiten best wel guur was besloten we lekker bij een haard te gaan zitten. Na onze buikjes gevuld te hebben besloten we nog even een stukje rond te lopen op het drielandenpunt.
Volgens Vince was het paaltje wat op het hoogste punt van Nederland geplaatst was, niet het hoogste punt. Volgens hem was dit de op enkele meters afstand geplaatste Koning Boudewijntoren. Maar toen ik hem uitgelegd had dat deze niet in Nederland maar in België stond was het goed. Hij wilde wel omhoog, maar tot mijn geluk was deze gesloten. Een toren die 50 meter boven de grond uit steekt is niet iets voor iemand met hoogtevrees. Na nog wat op Belgisch grondgebied rond gelopen te hebben en een tweetal oorlogsmonumenten te hebben bekeken, zijn we via Duitsland teruggelopen naar de speeltuin en was het tijd om weer in de auto te stappen. Vanwege het mindere weer hebben het grootste labyrint van Nederland niet bezocht.
Aachen en Hombourg
Omdat het bezoek aan het drielandenpunt erg kort was, besloten we nog even een kijkje te gaan nemen in Aachen. Oftewel van Nederland gingen we nu een een kijkje nemen in Duitsland. Aken is de keizerstad van Duitsland op een steenworp afstand van het drielandenpunt. Eenmaal aangekomen bleek echter dat er in het centrum van Aken geen winkel geopend was. Heel anders dan in Nederland houden de meeste Duitse steden zich nog wel aan de zondagsrust. We hebben om de Dom van Aken gelopen en door smalle steegjes, langs verschillende fontijnen en langs het Katschhof. Ondanks dat het zonnetje was gaan schijnen bleef de temperatuur laag en begonnen Elin en Vince moe te worden. We besloten terug naar huis te rijden, maar Aken is zeker een stad waar we wel eens terug naar toe gaan.
Via een omweg zijn we terug naar Nederland gereden. We hadden onze kilometers in Nederland en Duitsland al gemaakt dus moesten we nog kilometers maken in België. Jaren geleden hebben wij met de familie meerdere keren ons familieweekend gehouden in de Voerstreek op een steenworp afstand van de Belgische Ardennen. We verbleven destijds in Hombourg. De ene keer in de Molen van Medael en de keer er op in Ten Hof. Met dat in mijn achterhoofd besloot ik deze locaties op te zoeken. Via verschillende landweggetjes kwamen we langs de locaties en binnendoor zijn we helemaal naar Maastricht gereden om daar via de welbekende A2 onze weg te vervolgen naar huis.
Omdat deze leuke spontane dag ons wel goed is bevallen is het misschien wel leuk om weer een keertje een lang weekend die kant op te gaan.
