Het is al weer een tijdje geleden dat ik over mezelf heb geschreven. Dit voornamelijk omdat ik weinig te melden heb op persoonlijk vlak. Er zijn weinig wijzigingen in mijn situatie. Ik zit goed in mijn vel vind ik zelf al heb ik natuurlijk ook mindere periodes. Het gaat goed met de kinderen en ik zie ze steeds verder groeien. Natuurlijk zijn ze soms boos, verdrietig of koppig maar dat hoort allemaal bij het ouder worden. We hebben een mooie vakantie achter de rug en we ondernemen genoeg leuke dingen met elkaar. Op liefdesgebied is er geen wijziging. Natuurlijk voel ik mezelf zo nu en dan eenzaam, maar niet eenzaam genoeg om daadwerkelijk actief op zoek te gaan naar een eventuele nieuwe wederhelft.
Verder gaan we regelmatig geocachen en lekkere wandelingen maken. Ik vind het heerlijk om in het weekend een wandeling te maken om even de drukte van de werkweek van mij af te blazen. Festivals is niet mijn ding, behalve carnaval. En november staat in ‘s-Hertogenbosch in het teken van Oeteldonk. Het is begin november als onze stad langzaam veranderd in Oeteldonk. Op steeds meer plekken in onze stad zie je dan de rood wit gele driekleur weer wapperen. Waar vroeger het Kwèkfestijn de start was van het nieuwe carnavalsseizoen, heeft de Oeteldonkse Club van 1882 sinds 2010 een nieuwe traditie in november in het leven geroepen. Een nieuwe start van het carnavalsseizoen op elf november. Een nieuwe traditie die bij mij nog niet echt door mijn aderen stroomt. Ik zal er op dit moment nog geen vrij van werk voor nemen. Maar omdat elf november dit jaar op een zaterdag was, besloot ik mezelf toch maar even in het feestgedruis te mengen. Een week na elf november stond er echter nog een weekendje carnaval op het programma met zaterdag het voor mij tradionele Kwèkfestijn en zondag het keinderkwek.
D’n elfde van d’n elfde
Op zaterdag elf november, een nieuwe Oeteldonkse traditie sinds 2010, wordt het komende carnavalsseizoen geopend om stipt 11 minuten over 11. Vroeg in de ochtend dus. Enkele dagen eerder had ik gezorgd dat onze kieltjes weer voorzien waren van de nieuwe jaaremblemen en had ik aan Elin en Vince gevraagd of zij ook mee wilde naar de stad. Dat hadden beide wel. Elin had eerst een hockeywedstrijd en zou later naar de stad komen. Met Vince stond ik rond half 11 in de heerlijke najaarszon op een overvolle parade. Overal waar je keek zag je blauwe kielen en rood wit gele dassen. Het was net of het carnavalszondag was, zo druk dat het was. Samen met zijn neef en nichtje heeft Vince lekker gespeeld op de parade en heb ik met een biertje in de hand gezellig met verschillende mensen staan te praten. Om precies 11 minuten over 11 klonk het Oeteldonkse volkslied en dit zong de parade uit volle borst mee. Na de opening zijn we nog een tijdje op de zonnige parade blijven staan. Vince ging op een bepaald moment met mijn zus mee naar een andere gedeelte van het centrum en ik ging Elin ophalen. Samen met Elin heb ik vervolgens genoten van de typische Oeteldonkse sfeer die er in het centrum rond hing. Dwars door drukke steegjes en ’n overvolle markt zijn we naar de sfeervolle Uilenburg gelopen. Daar aangekomen hebben samen wat gedronken in enkele kroegen. Een uurtje of twee later besloten we te gaan kijken waar Vince was. Die zat met zijn neef en nichtje ergens binnen televisie te kijken, oftewel hij was op zijn eigen manier carnaval aan het vieren. Aansluitend zijn wij met zijn drietjes richting de parade gelopen. Via een omweg en ontmoetingen met bekende mensen kwamen we aan op de parade. Omdat de zon nog volop scheen besloten we hier nog eventjes te genieten van het feest. Al spelend op de parade, voetballend met blikjes, ging de zon langzaam onder. Elin en Vince wilde nog niet naar huis, maar ik besloot dat we toch naar huis gingen. Via de friettent heb ik hen weer bij hun moeder afgezet. Ik had toen de mogelijkheid om terug de stad in te gaan, maar besloot dat het genoeg was geweest en ben lekker thuis gebleven.
Kwèkfestijn
Een week na elf november was het voor mij pas écht de start van het nieuwe carnavalsseizoen, het Kwèkfestijn. Tijdens dit jaarlijks terugkerende Oeteldonkse festijn wordt het nieuwe carnavalsnummer gekozen. Ruim vijftig verschillende clubs zorgen samen, met alle bezoekers, voor een onvergetelijke dag. Waar ik op elf november rond half 11 in de stad was, stond ik tijdens het Kwèkfestijn om 9 uur in de ochtend al met het eerste biertje in hand. Enkele weken eerder had ik gelukkig kaarten kunnen bemachtigen voor een vriendin van mij en voor mezelf. De digitale wachtrij van de laatste jaren is echter wel minder als de fysieke rij waarin we vroeger moesten wachten. In die rij zie je mensen die je maar een keer per jaar ziet. Tijdens het Kwèkfestijn kom je alleen maar échte Oeteldonkers tegen, mensen die het Oeteldonkse spel een warm hart toe dragen. Naarmate let later in de ochtend werd, werd het drukker en drukker in de theatertent. Ondanks deze drukte wordt de sfeer in mijn ogen alleen maar gezelliger. Of dat komt door de vele biertjes blijft altijd maar de vraag. Rond een uurtje of vijf zit het dagprogramma er op en wordt het tijd om de voetjes even rust te geven en om een goede bodem te leggen voor de avond. Ik ben naar huis gefietst, onderweg nog boerenkool gekocht en deze thuis lekker op de bank, met de schoenen uit, opgegeten. Na een kleine powernap werd het tijd om mezelf weer in het feestgedruis te storten. Het avondprogramma is het vele malen drukker bezocht dan overdag en nu kom je weer andere mensen tegen. Na een gezellige avond en de nummers van de finalisten nog een keer gehoord te hebben ging rond een uurtje of half twaalf het licht in de tent weer aan. Tijd om naar huis te gaan dacht ik op dat moment, maar voor ik het wist stond ik met enkele vrienden in café De Smidse. Gezellige uren volgde voordat ineens het licht aan ging en we naar buiten werden gezet. Er was nog twijfel om nog verder op sjouw te gaan, maar na nog wat gegeten te hebben besloot ik naar huis te gaan om te slapen. Al met al was dit een hele mooie dag en heb ik genoten van alle mensen om me heen. Stiekem had ik gehoopt de dame van een paar geleden weer tegen te komen, maar dat was helaas niet het geval en daar baalde ik stiekem wel van. Ze heeft toch meer met mij gedaan als dat ik destijds heb durven toe te geven denk ik.
Keinderkwèk met de kids
De zondag stond in het teken van Kèk Wa’k Kan, voorheen het Keinderkwèk, met de kinderen. Maar voordat we daar aanwezig zouden zijn gingen we eerst naar de vernieuwde intocht van Sinterklaas. De goedheilig man kwam dit jaar niet meer met de stoomboot aan in onze gemeente, maar er was voor een andere opzet gekozen. Op de markt stond bijvoorbeeld een groot podium en op andere locaties in het centrum was van alles te doen voor de kinderen en Sinterklaas zou de locaties allemaal een bezoekje brengen. Zo konden de kinderen knutselen en tekenen in het Noordbrabants Museum, pepernoten bakken in de Foodmarket en zelfs naar de top van de Sint Jan. Echt een nieuwe opzet dus. Omdat het nichtje van Elin en Vince nog een grote vriendin is van de goedheiligman moesten we dus eerst pepernoten scoren en op de foto met verschillende pieten. Toen de theatertent open ging konden we ons rood wit gele hart laten spreken. De kinderen konden lekker feesten met vriendjes en vriendinnetjes, dansen voor en of op het podium en met de ontvangen bonnetjes onder andere drinken en snoepgoed halen. Na een paar uur met ouders van vriendjes en vriendinnetjes gepraat te hebben en te hebben genoten van de kids die zo’n plezier hadden werd het tijd om naar huis te gaan. De kinderen moesten namelijk nog even onder de douche en ik wilde ze toch wel een beetje op tijd op bed hebben liggen. Volgend jaar komen we zeker terug naar dit kinderfeest, zeker omdat Elin volgend jaar wel deel uit wil maken van de jeugdprinsengroep.
Al met al kijk ik terug naar drie leuke dagen in Oeteldonk terwijl het nog geen carnaval was. Ondanks de drukte op zaterdag 11 november heb ik en de kinderen het goed naar ons zin gehad.
