Na écht pas last minute een vakantie geboekt te hebben vertrokken enkele dagen later vanuit huis richting onze geboekte bestemming in Oostenrijk. Een echte goede voorbereiding hadden we dus niet. Nadat ik geboekt vernam dat de Duitse snelwegen momenteel een grote bouwput zijn. Dat is natuurlijk balen omdat ik eigenlijk geen zin had om door files langer onderweg te zijn dan ik eigenlijk zou willen zijn. Omdat ik niet gesloopt in Oostenrijk wilde aankomen en ik niet wist hoeveel oponthoud we zouden hebben vanwege alle werkzaamheden besloten we om een dag eerder te vertrekken en ergens in Duitsland te overnachten. Via Google maps de route bekeken en ik wilde ergens rond Neurenberg overnachten. Aardig ver in Duitsland zodat we het ’n dag later lekker rustig aan konden doen. Onderweg kwamen we veel werkzaamheden tegen, maar de grote vertragingen leken zich voornamelijk op de andere weghelft voor te doen. Op de hoogte van Neurenberg besloten we daarom door te rijden tot en met München en daar een hotel te zoeken voor onze nachtrust. Het hoefde dus totaal geen fancy hotel te zijn. Booking.com gaf mij aan dat we een jaar eerder in Frankrijk hadden overnacht in een Ibus Budget Hotel. Ook München had gelukkig een Ibus Budget Hotel. Een soort gelijke kamer als die we in Frankrijk hadden, maar het ontbijt was vele malen beter. Na een goede nachtrust konden we onze weg vervolgen naar onze eindbestemming Mayrhofen in Oosternrijk. Het hotel lag aan de rand van het Olympische dorp van 1972 en daardoor lag het Olympiapark ook op een steenworp afstand. We besloten daarom voordat we München zouden verlaten een bezoekje te brengen aan het Olympiastadion. Aansluitend reden we door naar het Olympia-Skistadion van de Olympische Winterspelen van 1936 in Garmisch-Partenkirchen. Meer over deze bezoekjes in Beieren lees je hier. Hierna reden we door via Innsbruck naar ons verblijf in het Landhaus Eberler aan de rand van Mayrhofen.
Aanschaf Zillertal Activcard
De eerste ochtend aan de rand van Mayrhofen oogde het bewolkter als de dag van aankomst, maar al snel brak de zon goed door. We besloten het deze dag lekker rustig aan te doen. We zijn naar Mayrhofen gewandeld om daar de Zillertal Activcard aan te schaffen. Deze kaart zou ons namelijk toegang geven om, via een van de aangesloten bergbanen, de bergen van het Zillertal op een makkelijke manier te betreden. Tevens zou deze kaart ons toegang geven tot het openbaar vervoer in het Zillertal en we zouden zelfs een zestal zwemgelegenheden hiermee kunnen betreden. Vervolgens hebben we rustig door het centrum van Mayrhofen geslenterd van winkeltje naar winkeltje. Aangekomen bij het dalstation van de Penkenbahn hebben we even gekeken naar de kabelbaan en besloten we dat zowel de Penkenbahn als de Ahornbahn ons deze dag niet naar grote hoogte zouden brengen. Via de lokale Spar zijn we terug naar ons appartement gewandeld om hier vervolgens te lunchen. Aansluitend besloten we met de auto een stukje te gaan rijden en voor we het wisten zaten we op ruim 1800 meter hoogte en konden we onze weg niet verder vervolgen. We moesten dus met de auto een stukje achteruit proberen om te draaien. Gelukkig lukte dat, maar eigenlijk was de auto langer als dat de weg breed was. Een spannende bedoeling dus. Onderweg nog even genoten van het vrije uitzicht over het Zillertal. Na de auto weer bij ons appartement neer te hebben gezet zijn we wederom naar Mayrhofen gewandeld om vervolgens bij de naastgelegen camping een Wiener Schnitzel te gaan eten.
Naar de top van de Königsleitenpiste
Omdat ik merkte dat Elin het best wel spannend vond heb ik gekeken welke van de aangesloten kabelbanen het minst spannend zou zijn. En dat bleek de de Dorfbahn in Königsleiten te zijn. Na haar een video op youtube van deze kabelbaan te hebben getoond leek het haar ook leuk om met deze kabelbaan naar de top van de Königsleitenspitze te gaan. We zijn vervolgens naar Königsleiten gereden en hebben we ons door de Dorfbahn laten afzetten op ongeveer 2300 meter boven zeeniveau. Op de top van de Königsleitenspitze hadden wij schitterende vergezichten en zagen we zelfs besneeuwde bergtoppen liggen. Deze besneeuwde bergtoppen lagen gelukkig op vele kilometers afstand en konden wij op de top van de Königsleitenspitze genieten van een heerlijke temperatuur van ongeveer 27 graden celcius. Helemaal op de top enkele loslopende koeien geaaid en vervolgens onze gekochte houtenknikkers over de houtenknikkerbaan laten rollen. Nog even jodelen door een gigantische alpenhorn en onder het genot van onze eerste apfelstrudel genoten van dit heerlijke Oostenrijkse weer. We hadden de keus om via het jodelpad naar het dalstation te lopen of we konden de Dorfbahn naar het dalstation nemen. Na wat denkwerk besloten we dit keer de kabelbaan weer naar beneden te nemen. Eenmaal beneden aangekomen zijn we via het stuwmeer Spelcher Durlassboden weer naar ons appartement gereden. Nog even wat boodschappen doen in Mayrhofen voor het avondeten en dan lekker op het balkon genieten van het uitzicht. Tenminste dat laatste dachten we, op het moment dat we terug waren begon het keihard te regenen en was het uitzicht spontaan verdwenen.
Gletsjer op hoogte
Een dag later besloten we onze tweede kabelbaan te gaan testen. Dit keer de kabelbaan in Hintertux. Deze baan zou je naar een gletsjer brengen en wat is nu leuker dan tijdens de zomer in echte sneeuw te staan. We reden door een schitterende kloof van Mayrhofen naar Hintertux. Daar aangekomen pakte we kabelbaan naar de sommerbergalm op 2100 meter hoogte. Vanaf hier konden we de gletsjer zien liggen, echter moesten we een extra kaartje kopen om naar het volgende station te komen. Maar om eind juli op echte sneeuw te kunnen staan hadden wij het aanschaffen van dit extra kaartje er graag voor over. Kaartje gekocht en daar gingen we naar 2660 meter hoogte. Hier was de temperatuur maar 7 graden celcius. Daar stonden we dan in onze korte broeken. Maar daardoor lieten we ons niet uit het veld slaan. We hebben wat rond gelopen op de gletsjer en gekeken bij een dik pak sneeuw wat er nog lag. Het viel ons op dat veel stukken van de gletsjer waren ingepakt. Waarschijnlijk omdat regen dit pak sneeuw dan niet zou kunnen doen smelten. We hadden nog een lift kunnen pakken naar ruim 3250 meter, maar als we verder de berg op keken zagen wij de top door de mist niet liggen. Na wat vragen kregen wij te horen dat het niet de moeite waard was omdat het veel te mistig was en de temperatuur rond het vriespunt lag en het zicht vanaf de top niet optimaal was. Na wat gedronken en gegeten te hebben in de aanwezige berghut, gletsjer skiërs gezien te hebben besloten we de 2660 meter waar we ons op bevonden achter ons te laten en de kabelbaan naar het middelstation op 2100 meter te pakken. Hier hadden ze een hele leuke knikkerbaanroute. Deze hebben we meerdere keren afgelegd en vervolgens hebben hebben we een lekker stuk gewandeld. Onderweg kwamen we marmotten tegen en hebben we genoten van de schitterende natuur en natuurlijk de vergezichten.
Spelen in het Fichtenschloss
De derde kabelbaan die we deze week hebben gebruikt is de Rosenalmbahn in Zell am Zimmer. Deze baan bracht ons via het middenstation naar ongeveer 1750 meter hoogte gebracht. Niet zo hoog als waar de voorgaande banen naar toe brachten, maar op de Rosenalm konden Elin en Vince heerlijk spelen in het Fichtenschloss. Een groot houten kasteelachtig speelplaats met van allerlei speelactiviteiten. Nadat ze hier enkele uren hadden gespeeld zijn we doorgelopen naar de Fichtensee waar ze heerlijk hebben kunnen pootje baden. Daarna zijn we terug gewandeld naar het middenstation. Een lekkere wandeling van ongeveer 5 kilometer in een heerlijke temperatuur via landweggetjes en een mooi bospad bracht ons terug naar dit middenstation. In het bos hebben we blauwe bessen geplukt en bij het middenstation hebben we een heerlijke skiwasser gedronken. We hebben vanuit dit station gewoon de kabelbaan naar het dalstation gepakt.
Regen dus zwemmen
Omdat het deze dag de hele dag zou gaan regenen besloten we te gaan zwemmen. Zelf was ik liever een bergtop gegaan, maar Elin en Vince hadden hier vandaag geen zin in en wilde gaan zwemmen. We reden naar het Erlebnistherme Zillertal waar we vervolgens ruim driekwartier in de rij hebben om naar binnen te kunnen. Alle mensen in het Zillertal hadden namelijk dezelfde gedachten bij dit regenachtige weer. Het was een mooi zwembad met verschillende baden. Een golfbad, een zoutbad, een buitenbad, een stroombad en verschillende glijbanen. We hadden een tijdslot van een paar uur moeten reserveren, dus na een kleine drie uur zwemmen was het voor ons weer tijd om te gaan. Gelukkig was het weer droog geworden en zijn we aansluitend in Mayrhofen nog wat souvenirs gaan kopen. In de avonduren heb ik een kleine wandeling van ongeveer 5 kilometer gemaakt door het dal waarin Mayrhofen is gelegen en ben tijdens deze wandeling een mooie kapel tegengekomen op een heuveltje. Al met al een heerlijke wandeling om het water uit mijn oren te lopen.
Laatste gebruik Zillertal Activcard
Vandaag al weer de laatste dag van onze mini vakantie in Oostenrijk en de laatste dag dat wij onze Zillertal Activcard konden gebruiken. We hebben vanuit Mayrhofen de bus gepakt naar Finkenberg. Van hieruit zijn we met de Finkerbergen Almbahn een gedeelte van de Penkenjoch op gegaan. We merkte bij het uitstappen dat het lekker aan het waaien was. Op de Penkenjoch konden Elin en Vince heerlijk spelen, zeker in de aanwezige klautertuin. Na enkele uurtjes gespeeld te hebben zijn we naar de Granaat Kapel gewandeld. De kapel lag aan de andere kant van een bergmeertje. Een modern kapelletje die zowel een vreemde kubus achtige vorm heeft als een modern interieur van houten latten. We hebben vervolgens nog lekker gewandeld, een heerlijke apfelstrudel gegeten en Elin en Vince hebben nog lekker in de klautertuin gespeeld. Ik vroeg of we naar het middenstation zouden lopen, maar hier hadden ze geen zin in. Maar het waaide nog steeds bovenop Penkenjoch en dat betekend meestal ook wind die de kabelbaan doet bewegen. Daar hadden zij niet aan gedacht, de bakjes gingen flink op en neer, dus was het wat stiller dan op de heenweg in de bakjes. Na in het dal aangekomen te zijn hebben we de bus terug naar Mayrhofen gepakt en hebben we in het centrum een heerlijk broodje worst gegeten. Later in de avond zijn we nog pizza wezen eten in Mayrhofen.
Verrast
De terugweg naar Nederland duurde langer dan de heenweg. Dit vanwege de vele werkzaamheden aan de Duitse snelwegen. Waar we hier op de heenweg geen last van hadden, hadden we er op de terugweg wel veel last van. Maar deze rit neemt niet weg dat Oostenrijk ons alle drie heeft veroverd en verbaasd. De kinderen willen het liefst aankomende winter al terug naar Oostenrijk, maar dan om te skiën of snowboarden. Maar ook volgende zomervakantie willen ze weer terug. Er was genoeg te doen voor ons in het gebied waar we zaten, het Zillertal. En met de Zillertal Activcard krijg je al genoeg leuke ideeën die je kan doen. We hebben nog lang niet alles gezien en gedaan, dus er is zeker ruimte om hier volgend jaar langer naar toe te gaan. Wil je zelf naar het Zillertal of ergens anders in Oostenrijk? Neem dan eens een kijkje op de websites van Zillertal, van de Zillertal Arena of van Austria.info. Wil je in Tirol op vakantie dan is Visit Tirol je online reisgids voor Tirol.
