De kinderen hebben kerstvakantie en dan zal je gedurende deze vakantie toch verschillende tradities moeten aanspreken. De traditie van een kerstboom, traditie van cadeautjes onder de kerstboom, traditie van gezellig tafelen en traditie van met ijzers onder over bevroren sloten en plassen heen knallen. De traditie van kerstboom, cadeautjes en gezellig tafelen is iets waar je zelf voor kan zorgen, maar helaas kan ik niks aan de natuur veranderen en dus zat het er dit jaar niet in om ergens over een bevroren sloot of plas te schaatsen. Met temperaturen van ruim 10°C gaat dat zeker niet lukken en denk ik eerder aan korte broeken en BBQ’s. Maar tegenwoordig ligt er gedurende de kerstperiode in elke stad of dorp wel een kleine kunstijsbaan waar kleine kinderen voor het eerst kennis kunnen maken met een oer Hollandse traditie namelijk schaatsen. Zo ook aan de voet van de Sint Jan. Daar lag een open kunstijsbaantje. Best sfeervol om te schaatsen zo aan de voet van de Sint Jan. Maar ik ben de afgelopen dagen een paar keer wezen kijken en omdat de ijsbaan in de open lucht lag, lag er een laagje water over de ijslaag heen. Dat betekend dus dat als de kinderen zouden vallen ze meteen nat zouden zijn.
Elin roept al weken “Papa wanneer gaan we schaatsen?”, dus ook deze vakantie zou ik er niet aan ontkomen om met de kinderen te gaan schaatsen. Elin heeft al vaker op de ijzers gestaan, maar voor Vince zou het de eerste keer zijn dat hij met schaatsen onder zich op het gladde ijs zou begeven. Maar ik had geen zin om een paar minuten op het ijs te staan en dan de kinderen dan zouden roepen, papa we zijn gevallen daardoor nat en we willen naar huis. Maar goed zoals ik al eerder zei ligt er in de verschillende dorpen en steden wel een kunstijsbaantje en zo ook in Vught. Via de webcam heb ik deze baan een paar ochtenden bekeken en qua drukte viel het wel mee en ook het ijs zag er goed uit. Dus wij zijn op derde kerstdag wezen schaatsen in Vught. Na entree betaald te hebben, heb ik bij Elin de schaatsen onder gebonden en voordat ik het wist stond mevrouw al aan de andere kant van de schaatsbaan. Ze had een of andere oranje zeehond (vroeger was dat een stoeltje) weten te bemachtigen en weg was ze. Na bij Elin de schaatsen aan gedaan te hebben, was het tijd om bij Vince de ijzers onder te binden. Ik was benieuwd hoe Vince het zou vinden om op botjes op ijs te staan, zeker omdat hij niet zo snel is met alles. De eerste meters was het wennen voor hem. Zijn voetjes schoten alle kanten op, maar hoe langer we op het ijs stonden hoe beter het ging en voor in het wist schaatste ook hij achter zo’n oranje zeehond over de schaatsbaan heen. Ik mocht hem vanaf dat moment ook niet meer helpen. Na een klein uurtje hebben we een lekker beker met warme choco en slagroom genuttigd voor we weer verder zouden schaatsen. Zelf had ik na 5 minuten de huurschaatsen weer ingeleverd omdat deze totaal niet fijn aan de voeten zaten en gewoon pijn deden.
In totaal waren de kinderen een kleine twee uurtjes aan het schaatsen toen ik merkte dat ze begonnen te worden. Het werd drukker, grotere kinderen op de ijsbaas en toen Vince voor de derde keer viel was de accu leeg en wilde hij naar huis. Toen we de ijzers hadden uitgedaan en gewoon weer schoenen aan hadden verschenen er weer grote glimlachen op hun gezicht en kwamen de eerste verhalen al. Vince was echt supertrots omdat hij had geschaatst. Ik had niet verwacht dat hij het zo leuk zou vinden. Schaatsen is een mooie traditie en misschien gaan we binnenkort wel eens wat meters maken in het Sportiom.
