Over een kleine maand arriveert Prins Amadeiro, op zondag 23 februari, om precies 11 over 11 op Oeteldonk centraal en barst het feest der feesten weer los in onze stad. Ik ben een rasechter Oeteldonker en kijk dan al weken, misschien wel maanden, uit naar al het schoons wat Oeteldonk met zich mee brengt. Van kleine momenten met vrienden tot de Grote optocht, alles aan Oeteldonk is mooi.
Sinds ik ouder wordt begin ik het spel Oeteldonk steeds meer te begrijpen. Waar ik vroeger de stad in ging om de ochtend er op met een flinke kater wakker te worden alvorens weer op pad te gaan, ga ik nu ons dorp in om te genieten. Natuurlijk komen vele biertjes bij kijken, maar ik zou de carnaval ook goed zonder bier kunnen beleven. Ik probeer nog steeds vele Oeteldonkse evenementen gedurende deze dagen bij wonen al lijken er jaarlijks steeds meer evenementen de agenda te vullen. Omdat de meeste van van mijn vrienden ook echte Oeteldonkers zijn, zal ik dan ook vaak met hen in ons dorp rondhangen.
Toen ik nog echt de jeugd had begon ik op de woensdag voor carnaval met het feest, maar naar mate ik ouder wordt vallen de vele voorfeesten af en start mijn carnaval op de carnavalszaterdag met het rijden van de Hots Knots Rit (HKR). Deze puzzelspeurtocht per auto was voor mij de laatste jaren dan ook echt de start van de carnaval, maar sinds de geboorte van Elin & Vince begin ik steeds meer op te zien tegen het rijden van de HKR. Dit omdat er op de carnavalszaterdag een hoop leuke dingen in ons moeras te beleven zijn voor kinderen en daarom heb ik, met pijn in mijn hart, besloten dat ik de komende jaren even een sabbatical neem van de HKR om Elin en Vince te enthousiasmeren voor het spel genaamd Oeteldonk. Dit betekend dat ik de komende jaren op zaterdag samen met Elin en Vince zal deelnemen aan het Oliebollenfantengeloop gevolgd door het Keinderkupkesfeest en nog andere leuke kinderlijke feestjes. Elin en Vince zullen in de toekomst toch moeten zorg dragen dat het spel Oeteldonk over gebracht wordt op de volgende generatie. Op het moment dat ze oud genoeg zijn zal ik de sabbatical voor de HKR weer op heven en weer gaan deelnemen.
Op de carnavalszondag, na de aankomst van Amadeiro, zal ik zoals alle andere jaren gewoon deelnemen, aan misschien wel het leukste of in ieder geval één van de leukste evenementen van het Oeteldonkse carnaval, de intocht. Een grote ongecontroleerde bende loopt dan vanaf het stationsplein via een bepaalde route naar het stadhuis. Elk jaar verzinnen we met een paar vrienden weer een nieuwe thema om hieraan deel te nemen. Dit is bijna altijd wel een verbastering van iets wat kort voor carnaval groot nieuws was in ‘s-Hertogenbosch. Met vele plas stops onderweg komen we uren later niet geheel nuchter meer aan bij het stadhuis en wachten wij daar op de onthulling van onze lokale held Knillis.
De carnavalsmaandag staat in het teken van de Grote Optocht. Afgelopen jaar hebben ik deze samen met de kinderen gekeken en ook komende carnaval is dit weer de bedoeling. De kinderen hebben de wagens dan al gezien, omdat we wekelijks wel een keer in de Oeteldonkse bouwhal zijn om de werken aan het praolwaogentje voor de keinderoptocht, maar als ze dan af zijn en er staan duizenden mensen langs een route naar te kijken komt het voor de kinderen toch heel anders over. Vorig jaar hebben de kinderen ondanks de kou en snijdende wind genoten van de optocht. Laten we hopen dat het komende optocht een stuk warmer is of in ieder geval een dat er een stuk minder wind staat.
Carnavalsdinsdag is al jaren de meest gezellige dag van het Oeteldonkse feest. Zijn de andere dagen dan niet gezellig? Natuurlijk wel, maar op de dinsdag zijn de buitenlanders (zoals wij de mensen van boven de rivieren noemen) verdwenen en vieren wij het Oeteldonkse carnaval met de échte Oeteldonkers. Ook nemen de kinderen de laatste jaren deel aan de keinderoptocht. Samen, met de andere kinderen van mijn carnavalsvereniging, bouwen we al jaren in de weken voorafgaand aan carnaval een praolwaogentje. Ik vind het belangrijk dat de kinderen, die de toekomst hebben, het carnaval gaan dragen en dat zij de Oeteldonkse tradities weten voort te zetten.
Nog maar enkele weken slapen en dan is het weer zo ver. Ik heb er in ieder geval weer zin in.
